شعر

ساره دستاران

حال مرا نپرس كه هنجارها مرا
مجبور مي كنند بگويم كه “بهترم”

نجمه زارع                  

ميان خورشيدهاي هميشه

قطـار مي رود…
تو مي روي…
تمـام ايستگاه ميرود…
و من چقدر ساده ام كه سال هاي سال؛
در انتظار تو،
كنار اين قطار رفته ايستاده ام!
و همچنان،
به نرده هاي ايستگاه رفته؛
تكيه داده ام!

چند ياد چمن و حسرت پرواز كنم

 بشكنم اين قفس و بال و پري باز كنم
 بس بهار آمد و پروانه و گل مست شدند
 من هنوز آرزوي فرصت پرواز كنم
 خار حسرت زندم زخمه به تار دل ريش
 چون هواي گل و مرغان هم آواز كنم
بلبلم ، ليك چو گل عهد ببندد با زاغ
 من دگر با چه دلي لب به سخن باز كنم
سرم اي ماه به دامان نوازش بكذار
 تا در آغوش تو سوز غزلي ساز كنم
به نوايم برسان زان لب شيرين كه چو ني
 شكوه هاي شب هجران تو آغاز كنم
 با دم عيسوي ام گر بنوازي چون ناي
 از دل مرده بر آرم دم و اعجاز كنم
بوسه مي خواستم از آنمه و خوش مي خنديد
 كه نيازت بدهم آخر اگر ناز كنم
سايه خون شد دلم از بس كه نشستم خاموش
 خيز تا قصه ي آن سرو سرافراز كنم 

هوشنگ ابتهاج

شادم تصور ميكني، وقتـي نداني
لبخندهاي شادي و غم فرق دارد

فاضل نظري

*عنوان برگرفته از ترانۀ "نقاب"ِ يغما گلرويي

به تو كه فكر مي‏كنم
يك موسيقي لايت مي‏پيچد در گوشِ ذهنم
چشم هايم را مي‏بندم
گوش مي‏سپارم
و لبريز رؤيا مي‏شوم

به تو كه فكر مي‏كنم
لبخندي جا خوش مي‏كند گوشۀ لب‏هايم
 
به تو كه فكر مي‏كنم
پُر مي‏شوم از خوشي
و هرچه حسِّ خوب
ريخته مي‏شود در جانم

من و خيال تو..
موسيقي ملايم و رؤيا و پرواز..
چشم هاي بسته و لبخندي نشسته بر كنج لب‏هايم

و شايد رهگذراني كه ديوانه پندارندم
اما بي خيالِ نگاه و پندار آنان،
چه مي‏دانند فكر كردن به تو يعني چه!؟
 
به تو كه فكر مي‏كنم...

پ.ن: عكس رو كه ديدم، يك حس خوبي نشست در جانم، خواستم شعري پيدا كنم با مطلع؛ "به تو كه فكر ميكنم...."، چيزي نيافتم، قشنگ‏ترين‏ش برايم يك جمله بود؛ "به تو كه فكر ميكنم؛ گر ميگيرم از خوشي!"
خلاصه كه اين نيافتنِ شعري كه به دل بنشيند، سبب شد اينها را از خودم كنار هم بچينم و بياورم :)

+ و اضافه ميشود اين بيت محمدعلي بهمني:
              فكر كردن به تو يعني غزلي شور انگيز ...  كه همين شوق مرا، خوب ترينم! كافي ست

خوشتر از فكر مي و جام چه خواهد بودن
تا ببينم كه سرانجام چه خواهد بودن
بردم از ره دل حافظ به دف و چنگ و غزل
تا جزاي من بدنام چه خواهد بودن

خوشتر از فكر مي و جام چه خواهد بودن
تا ببينم كه سرانجام چه خواهد بودن
باده خور غم مخور و پند مقلد منيوش
اعتبار سخن عام چه خواهد بودن

خوشتر از فكر مي و جام چه خواهد بودن

 غم دل چند توان خورد كه ايام نماند
گو نه دل باش و نه ايام چه خواهد بودن

خوشتر از فكر مي و جام چه خواهد بودن
تا ببينم كه سرانجام چه خواهد بودن
بردم از ره دل حافظ به دف و چنگ و غزل
تا جزاي من بدنام چه خواهد بودن

غم دل چند توان خورد كه ايام نماند
گو نه دل باش و نه ايام چه خواهد بودن

اين هم از لينك

از دل و ديده، گرامي تر هم آيا هست؟
دست!
آري، ز دل و ديده گرامي تر؛
 دست!
زين همه گوهر پيدا و نهان در تن و جان،
بي گمان دست گران‏قدرتر ست...

وه چه نيروي شگفت انگيزي‏ست!
دست هايي كه به هم پيوسته ست...
.
دست در دست كسي، يعني:
پيوند دو جان!
دست در دست كسي، يعني:
پيمان دو عشق!
دست در دست كسي داري اگر، داني،
دست؛ چه سخن ها كه بيان مي‏كند از دوست به دوست...

فريدون مشيري