شعر

زائري باراني ‏ام؛ آقا؛ به دادم مي‎رسي؟
بي پناه و خسته و تنها؛ به دادم مي‎رسي؟

گرچه آهـو نيستم؛ اما پـر از دل‏تنگـي ‏ام
ضامن چشمان آهوها؛ به دادم مي‎رسي؟

از كبوترهـا كـه مي ‏پرسـم؛ نشان‎م مي‎دهند
گنبد و گلدسته‏ هايت را؛ به دادم مي‎رسي؟

ماهي افتاده بر خاكم؛ لبالب تشنگي
پهنه‏ ي آبي ‏ترين دريا؛ به دادم مي‎رسي؟

من دخيل التماسم را به چشم‏ت بسته‏ ام
هشتمين دردانه‏ ي زهرا؛ به دادم مي‎رسي؟

بــاز هم مشهـد؛ مسافرهـا؛ هياهـوي حـرم
يك نفر فرياد زد: آقا؛ به دادم مي‎رسي؟

*

سراپا اگر زرد و پژمرده ايم
ولي دل به پاييز نسپرده ايم

چو گلدان خالى لب پنجره
پر از خاطرات ترك خورده ايم

اگر داغ دل بود، ما ديده ايم
اگر خون دل بود، ما خورده ايم

اگر دل دليل است، آورده ايم
اگر داغ شرط است، ما برده ايم

اگر دشنه دشمنان، گردنيم
اگر خنجر دوستان، گرده ايم

گواهى بخواهيد، اينك گواه
همين زخم هايى كه نشمرده ايم!

دلى سر بلند و سرى سر به زير
از اين دست عمرى به سر برده ايم

قيصر امين پور
شنيدني

بشنويد اين نواي دوست داشتني را:
                                            اي حرم ات ملجاء درماندگان...

ﮔﺮﻳﻪ ﻛﻦ ﮔﺮﻳﻪ ﻗﺸﻨﮕﻪ؛
‫ﮔﺮﻳﻪ ﺳـﻬﻢ دل ﺗـﻨـﮕﻪ

‫ﮔﺮﻳﻪ ﻛﻦ ﮔﺮﻳﻪ ﻏﺮوره؛
‫ﻣـﺮﻫـﻢ اﻳـﻦ راه دوره

‫ﺳﺮ ﺑﺪه آواز ﻫـﻖ ﻫـﻖ
‫ﺧﺎلي ﻛﻦ دلي ﻛﻪ ﺗﻨﮕﻪ...

‫ﮔﺮﻳـﻪ ﻛﻦ ﮔﺮﻳﻪ ﻗﺸﻨﮕﻪ
‫ﮔﺮﻳﻪ ﺳـﻬﻢ دل ﺗـﻨـﮕﻪ
ﮔﺮﻳﻪ ﻛﻦ ﮔﺮﻳﻪ ﻗﺸﻨﮕﻪ....

 ‫ﺑﺬار ﭘﺮواﻧﻪي اﺣﺴﺎس
‫دﻟـﺘـﻮ ﺑـﻐـﻞ ﺑـﮕﻴـﺮه

‫ﺑﻐﺾ ﻛﻬﻨﻪ رو رﻫﺎ ﻛﻦ
‫ﺗـﺎ دﻟـﺖ ﻧـﻔﺲ ﺑﮕﻴﺮه

‫ﻧـﻜﻨﻪ ﺗـﻨـﻬﺎ ﺑـﻤﻮﻧـي
‫دل ﺑﻪ ﻏﺼﻪﻫﺎ ﺑﺪوزي

‫ﺗﻮ بشي ﻣﺜﻞ ﺳﺘﺎره
‫ﺗﻮ دل ﺷﺒﺎ ﺑﺴﻮزي

‫ﮔﺮﻳﻪ ﻛﻦ ﮔﺮﻳﻪ ﻗﺸﻨﮕﻪ
‫ﮔﺮﻳﻪ ﺳـﻬﻢ دل ﺗـﻨـﮕﻪ

‫ﮔﺮﻳﻪ ﻛﻦ ﮔﺮﻳﻪ ﻗﺸﻨﮕﻪ
‫ﮔﺮﻳﻪ ﺳـﻬﻢ دل ﺗـﻨـﮕﻪ

‫ﮔﺮﻳﻪ ﻛﻦ ﮔﺮﻳﻪ ﻏﺮوره
‫ﻣـﺮﻫـﻢ اﻳـﻦ راه دوره

‫ﺳﺮ ﺑﺪه آواز ﻫـﻖ ﻫـﻖ
‫ﺧﺎﻟﻲ ﻛﻦ دﻟﻲ ﻛﻪ ﺗﻨﮕﻪ

‫ﮔﺮﻳـﻪ ﻛﻦ ﮔﺮﻳﻪ ﻗﺸﻨﮕﻪ
‫ﮔﺮﻳﻪ ﻗﺸﻨﮕـﻪ
‫ﮔﺮﻳﻪ ﺳـﻬﻢ دل ﺗـﻨـﮕﻪ
ﮔﺮﻳﻪ ﻛﻦ ﮔﺮﻳﻪ ﻗﺸﻨﮕﻪ

فروغ دانش

- شعر از آلبوم روزهاي بي خاطره، با صداي سياوش قميشي ست، كه از اينجا ميتوانيد بشنويد.
- عنوان هم برگرفته از آهنگي از رضا شيري ست.
- داستان ابتداي اين پست قديمي هم بي ارتباط نيست.

لنگه هاي چوبي در حياط مان

گرچه كهنه اند و جيرجير مي كنند

                                     محكمند

خوش به حالشان

كه لنگه ي همند...

نخست  ،عشقي ست سبز
و عشق ، در قلب سرخ
و قلب ، در سينه ي پرنده اي مي تپد
          كه با دل و عشق خويش
                هميشه را خرم است...

پرنده بر ساقه اي ست
وساقه بر شاخه اي
درخت در بيشه اي
و بيشه در ابر ومه
و ابر ومه گوشه اي زعالم اعظم است...

كنون بدست اوريد
مساحت عشق را
كه چندها برابر عالم است...

شفيعي كدكني