اينجا هم خبري نيست...

با يك پتو و

چهار ديوار

مي‌ترسم

دو زانويت را گرفته باشي ميان دو دست و

هوا سرد است و

پنجره‌ها دهان‌شان

با تگرگ دوخته شده...

اينجا؟

اينجا هم خبري نيست

مگر باد 

ناله‌هاي خفه‌ي ساعت.

دعوا‌ها هنوز همان‌هاست و 

جنگ‌ها هنوز همان...

با اين حال ميان اين همه مرگ

كه عبوس و حق به جانب

در خيابان‌ها پراكند‌ه‌اند

و هر روز تنه به تنه‌ي تو ميان زندگي مي‌لولند

مكث‌هاي كوتاهي هم هست.

سكوت‌هاي چند لحظه‌اي و

پنجره‌‌هايي كه ناگهان

گشوده مي‌شود.

انگار بايستي و زندگي

روي كول بگيرد و برود

زندگي برود...

مي‌داني؟ هربار كه مي‌ايستم

هربار كه زندگي مي‌گذرد

هربار

يادم مي‌افتد هنوز چقدر حرف‌هاي نزده داريم

چقدر من

چقدر تو

هنوز كنار هم ننشسته‌ايم و...

راستي!