پدرت آمده در سينه تلاطم دارد...از لبت خواهش يك جرعه تبسم دارد

* شبِ هشتم، شبِ حضرتِ علي اكبر عليه السلام

* عنوان از شعرِ خوب سيدحميدرضا برقعي، مانده بودم كدام يك از اين دو شعر را همراه تصوير كنم كه اين شد، ولي دلم نمي آيد چند بيت آخر شعر برقعي را نياورم... دل آشوب ميكند...
               پدرت آمده در سينه تلاطم دارد ... از لبت خواهش يك جرعه تبسم دارد
               گوش كن خواهرم از سمت حرم مي آيد ... با فغان پسرم وا پسرم مي آيد
            مثل آيينۀ در خاك مكدر شده اي ... چشم من تار شده؟يا تو مكرر شده اي؟!
           من تو را در همۀ كرب و بلا مي بينم ... هر كجا مي‏نگرم جسم تو را مي بينم
          ارباْ اربا شده چون برگ خزان مي ريزي ... كاش مي شد كه تو با معجزه اي برخيزي
           مانده ام خيره به جسمت كه چه راهي دارم؟! ... بايد انگار تو را بين عبا بگذارم...

* اين بيت "عارفه دهقاني": غزل چگونه بگويم ز قطعه هاي تنت؟! ... كه بيت بيت تو از پيكرت جدا شده است

* روضۀ جناب علي اكبر عليه السلام كه حقاً خوب روضه اي ست...
                         بيش از اين بابا دلم را خون مكن ... زادۀ ليلا مرا مجنون مكن
                  گه دلم پيش تو گاهي پيش اوست ... رو كه در يك دل نميگنجد دو دوست...

* اين را هم كه روضه خوان هاي قديمي ميخواندند، عجيب دل آدم را كباب ميكند:
                                جوانان بني هاشم بياييد ... علي را بر در خيمه رسانيد
                            خدا داند كه من طاقت ندارم ... علي را بر در خيمه رسانم...

* مي‌گفت نگوييد روضۀ علي اكبر؛ بگويد روضۀ جان دادن حسين عليه السلام... 

* واي علي اكبرم... نور دو ديده ترم...