آسمان ها مريد مذهب توست

كاش من هم به لطف مذهب نور
تا مقام حضور مي رفتم
كاش مانند يار صادقتان
بي امان در تنور مي رفتم

علم عالم در اختيار شماست
جبر در اين مسير حيران است
چشم هايت طبيب و بيمارش
يك جهان جابر بن حيان است

روز و شب را رقم بزن آخر
ماه و خورشيد در مُركّب توست
ملك لاهوت را مراد تويي
آسمان ها مريد مذهب توست

قصه تكرار مي شود يعني
باز هم در مدينه عاشق نيست
كوچه در كوچه شهر را گشتم
هيجكس با امام، صادق نيست

خواب ديدم كه پشت پنجره ها

روبروي بقيع گريانم

پابه پاي كبوتران حرم

در پي آن مزار پنهانم

گريه در گريه با خودم گفتم

جان افلاك پشت پنجره هاست

آي مردم ! تمام هستي ما

در همين خاك پشت پنجره هاست