آيينه ها در چشمِ ما چه جاذبه اي دارند؟!

وقتي تو نيستي
نه هست هاي ما چونان كه بايدند
نه بايد ها

مثل هميشه آخر حرفم و حرف آخرم را با بغض مي خوانم
عمريست لبخند هاي لاغرِ خود را در دل ذخيره مي كنم
باشد براي روز مبادا

اما در صفحه هايِ تقويم
روزي به نام روز مبادا نيست
آن روز هرچه باشد
روزي شبيه ديروز
روزي شبيه فردا
روزي درست مثل همين روزهايِ ماست
اما كسي چه مي داند
شايد امروز نيز روز مبادا باشد

وقتي تو نيستي
نه هست هايِ ما چونان كه بايدند
نه بايد ها
هر روز بي تو، روز مباداست

آيينه ها در چشم ما چه جاذبه اي دارند
آيينه ها كه دعوتِ ديدارند
ديدارهايِ كوتاه
  از پشتِ هفت ديوار
ديوارهاي صاف
ديوارهاي شيشه اي شفاف
ديوارهاي تو
ديوارهاي من
ديوارهاي فاصله بسيارند

آه...
ديوارهاي تو همه آيينه اند
آيينه هاي من همه ديوارند

قيصر امين پور