یکشنبه ۰۱ آذر ۹۴ | ۱۵:۵۹ ۳۸۹ بازديد
وقتي
نفسِ زمين تنگ ميشود
وقتي
دلِ من از تنگي زمين و زمان گرفته
كه
خسته از خود شده و به كار نيست
به
رويشِ سبزِ جوانه اي، خوش ميشوم
كه
اميد را با همۀ كوچكي فرياد ميزند...
با
خود ميگويم:
پس
من چرا؛ چُنين؟
!
دلنوشته ها(نجوا رستگار)* تحت تأثير خواندن اين: "پشت ديواره هاي اضطرار/ جوانه هاي اجابت/ مي رويند"
hhhh