یکشنبه ۰۱ آذر ۹۴ | ۱۵:۵۷ ۳۸۱ بازديد
در خوابهاي كودكي ام ،هر شب طنين سو قطارياز ايستگاه مي گذرددنباله ي قطار ،انگار هيچ گاه به پايان نمي رسد انگار،بيش از هزار پنجره دارد و در تمام پنجره هايش،تنها تويي كه دست تكان مي دهي آن‌گاه در چارچوب ِپنجره ها ،شب شعله مي كشد با دودِ گيسوان ِتو در باد!در امتدادِ راهِ مه آلود در دود دود دود ....قيصر امين پور
hhhh