یکشنبه ۰۱ آذر ۹۴ | ۱۵:۵۶ ۳۶۶ بازديد
مي روم بالا تا اوج ، من پر از بال و پرم.
راه مي بينم در ظلمت ، من پر از فانوسم.
من پر از نورم و شن
و پر از دار و درخت.
پرم از راه ، از پل ، از رود ، از موج.
پرم از سايه ي برگي در آب:
چه درونم تنهاست.
سهراب
hhhh