شدم فسانه به سرگشتگي و ابروي دوست

دستم
به سقف ِ همين خانه هم
نمي‌رسد
نمي‌شود از من ستاره نخواهي؟ 

كريم رجب زاده

"تابلوي اميد را «جورج فردريك واتس» در سال ۱۸۸۶ كشيد، در اين تابلو اگر خوب دقت كنيد، به صورت تمثيلي اميد در قالب زني مجسم شده است كه روي كره‌اي نشسته است، چشم‌بندي بر چشم دارد، چنگي در دست دارد كه تنها يك رشته سالم دارد، او به جلو خم شده است، سرش را به طرف آلت موسيقي گرفته است، شايد به خاطر اينكه بتواند نواي ضعيف موسيقي برخاسته از تك‌تار سالم را بشنود."
بر گرفته از سايت يك پزشك

عنوان از غزلِ حافظ