ياس

ياس بوي مهرباني مي دهد   
عطر دوران جواني مي دهد 

ياس ها يادآور پروانه اند
ياس ها پيغمبران خانه اند 

ياس ما را رو به پاكي مي برد
رو به عشقي اشتراكي مي برد 

ياس در هر جا نويد آشتي ست
ياس دامان سپيد آشتي ست 

در شبان ما كه شد خورشيد؟ ياس!‏
بر لبان ما كه مي خنديد؟ ياس!‏

ياس مثل عطر پاك نيت است
ياس استنشاق معصوميت است 

ياس را آئينه ها رو كرده اند
ياس را پيغمبران بو كرده اند...

شاعر؟

*يادش به خير، راهنمايي كه بودم، وقتي يه بيت اين شعر رو تو مشاعره با عمو خوندم، بغلم كرد و يه هزاري بهم داد به عنوان جايزه.