اي عاشقان صداي دل زار بشنويد...‏

آقا منم؛ گداي قديميِ اين درم
عمري‏ست گِردِ كرب و بلايت، كبوترم

خوبم شناختيد؛ منم بي حيا گدا
رزق از شما گرفتم و بر بام ديگرم

من آبروي نام شما برده ام ولي
گويند مردمان كه در اين خانه نوكرم

اي عاشقان صداي دل زار بشنويد
من از تمام خلق جهان بي وفا ترم

من هجر يار ديده ام و زنده ام هنوز
اين شرط عاشقي نبود خاك بر سرم

بيچاره عاشقي كه نرفته است كربلا
بيچاره تر كسي كه نمرده است در حرم

حق با شماست اذن وصالم نمي دهيد
اما دگر نواي دلم را كجا برم

آقا مرا نگاه بكن گرچه با غضب
دستي به غير دست شما نيست بر سرم

گر يك نفس ز عمر من خسته مانده است
نام حسين مي رسد از آه آخرم

مهدي بقايي