عمريست چون حباب، هر آن به انتظار تركيدن...‏

۳۰۲ بازديد

گفتمش نقاش را نقشي بكش از زندگي
با قلم نقش حبابي بر لب دريا كشيد

پ.ن: يه شعر هم هست كه بابا خيلي وقتا برام ميخونه و قشنگه، ميگه:

حباب آسا چـنان بر چشـمه ي هسـتي، سبك بنشــين
كه گر چين بر جبين زد از نسيـمي، خيـمه برچينـي


تا كنون نظري ثبت نشده است
امکان ارسال نظر برای مطلب فوق وجود ندارد