یکشنبه ۰۱ آذر ۹۴ | ۱۵:۴۹ ۲۹۸ بازديد
ره در جنگل ِ اوهام گم است
سينه بگشاي چو دشت
اگرت پرتو ِ خورشيد ِ حقيقت يابد
وقتي از جنگل ِ گم
پا نهادي بيرون
و رها گشتي
از آن گره ِ كور ِ گمار
ناگهان آبشاري از نور
بر سرت مي ريزد
و آسمان
با همه پهناوري ِ بي مرزش
در تو مي آميزد
اي فراز آمده از جنگل ِ كور !
هستي ِ روشن ِ دشت
آشكارا بادت !
بر لب ِ چشمه ي خورشيد ِ زلال
جرعه ي نور گوارا بادت !
هوشنگ ابتهاج
hhhh