شعر

وجودم از تمناي تو سرشار است
 زمان در بستر شب خواب و بيدار است

هوا آرام شب خاموش راه آسمان ها باز
 خيالم چون كبوترهاي وحشي مي كند پرواز

فريدون مشيري

چاهست و راه و ديدهٔ بينا و آفتاب

تا آدمي نگاه كند پيش پاي خويش

چندين چراغ دارد و بيراه مي‌رود

بگذار تا بيفتد و بيند سزاي خوايش

چشم مي بندي
و بغضِ كهنه ات وا مي شود
تازه پيدا مي شود آدم كه تنها مي شود!
 
دفترِ نقاشي آن روزها يادش بخير
راستي!
خورشيد با آبي چه زيبا مي شود.

با سروهاي سبز جوان در شهر
 از روز پيش وعده ديدار داشتم
 ديوانگي ست
 نيست ؟
اينك تو نيستي كه ببيني
با هر جوانه خنجر فريادي ست

حميد مصدق

*عنوان شعريست از مهدي سهيلي

قشنگ يعني چه‌؟
قشنگ يعني تعبير عاشقانه‌ي اشكال
و عشق
تنها عشق
تو را به گرمي يك سيب مي‌كند مأنوس...

چه چيز در اين جهان ،

غريبانه تر از زني است

كه خودش را

 و تنهايي اش را بغل ميكند

و مي پوسد

اما حاضر نيست ديگر كسي را دوست بدارد؟

مريم ملك دار

حالا
سالهاست
در كوچه هاي خاكي روستايمان
خبري از خنده و دويدن كودكان نيست
تنها گاهي
قدم هاي آهسته و عصازنانِ پيرانِ روستا
بر خاك هاي دلتنگِ كوچه باغ ها...
.
كسي به تازه شهرنشينان بگويد:
دلِ كوچه هاي روستا،
تنگِ شادي ها و سادگي هاي قديم گشته...
دلِ شما تنگ نشده؟

سلاخي ميگريست

به قناري ِ كوچكي دل باخته بود

 ا.بامداد