شعر

من زندگي مي‌كنم با طبيعت
همچون آن بادِ در گذر
از روي ايمان برگ.

يرژي هاراسيموويچ ، ترجمه ي كاميار محسنين

نيمه راهي طي شد اما
نيمه جاني هست،
باز بايد رفت، تا در تن تواني هست...
باز بايد رفت، راه باريك و افق تاريك، دور يا نزديك...
باز بايد رفت! ...

فريدون مشيري

شاطر عباس صبوحي

*فكر كنم همه بدونند كه شعر عنوان از امام(ره)

پاييز مي رسد كه مرا مبتلا كند
با رنگ هاي تازه مرا آشنا كند

پاييز مي رسد كه همانند سال پيش
خود را دوباره در دل قاليچه جا كند

او مي رسد كه از پس نه ماه انتظار
راز درخت باغچه را برملا كند

او قول داده است كه امسال از سفر
اندوه هاي تازه بيارد، خدا كند

او مي رسد كه باز هم عاشق كند مرا
او قول داده است به قولش وفا كند

پاييز عاشق است و راهي نمانده است
جز اين كه روز و شب بنشيند دعا كند

شايد اثر كند و خداوند فصل ها
يك فصل را به خاطر او جا به جا كند

تقويم خواست از تو بگيرد بهار را
تقدير خواست راه شما را جدا كند

عليرضا بديع

من از ستاره سوختم

لبالب از ستارگانِ تب شدم

چو ماهيان ِ سرخ‌رنگ ِساده دل

ستاره چين ِ بركه هاي شب شدم...

نگاه كن....

فروغ فرخزاد

فصلي تازه؛
در راه است...
دست در دست هم...
يك برگ سرخ،
ورق مي‌خورَد!

شاهين سادات‏ ناصري

باد
دفتر خاطرات درخت را مي‌خواند
و هنوز
چند برگ
تا پاييز باقي است...

ابوالفضل پاشا