شعر

مـي‌گـويـنـد بـازگـشـتـه‌ اي

"علي صالحي"

چرخ، سوداگر ِكوري ست كه هرگز نشناخت 

يوسفي را كه به بازار ِتماشا مي‌بُرد

برگ ِزردي شده ام، ريخته بر پايِ درخت

               كاش ،يك روز مرا باد از اين جا مي‌بُرد                                                                                   

محسن خاتمي

خسته ام از اين كوير ،اين كوير كور و پير
اين هبوط ِبي دليل، اين سقوط ِناگزير

آسمان ِبي هدف، باد هاي بي طرف
ابرهاي ِسر به راه، بيد هاي ِسر به زير

اي نظاره ي شگفت، اي نگاه ِناگهان
اي هماره در نظر، اي هنوز بي نظير

آيه آيه ات صريح، سوره سوره ات فصيح
مثل خطي از هبوط، مثل سطري از كوير

مثل شعر ِناگهان، مثل ِ گريه بي امان
مثل لحظه هاي ِوحي، اجتناب ناپذير

اي مسافر غريب در ديار ِخويش‌تن
با تو آشنا شدم ،با تو در همين مسير

از كوير سوت و كور ،تا مرا صدا زدي
ديدمت ولي چه چه دور ديدمت ولي چه دير

اين تويي در آن طرف ،پشت ميله ها رها
اين منم در اين طرف، پشت ميله ها اسير

دست خسته مرا مثل كودكي بگير
با خودت مرا ببر، خسته ام از اين كوير...

قيصر امين پور

تـلخ است كه لبريز حقايق شده‌ است
زرد است كه با درد موافق شده‌ است
شاعر نشـدي وگرنـه مي‌فهميــدي
پـاييز؛ بهاريست كه عـاشـق شده ‌است...

ميلاد عرفان پور

مثل عكس رخ مهتاب كه افتاده بر آب
در دلم هستي و بين من و تو فاصله هاست

‫ﭼﺸﻤﻬﺎي ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻪ ﭘﻴﭻ ﺟﺎده

‫دﻟـﻬـﺮهﻫﺎي دل ﭘـﺎك و ﺳﺎده

‫ﭘـﻨـﺠﺮه ي ﺑﺎز و ﻏـﺮوب ﭘﺎﻳﻴﺰ

‫ﻧﻢ ﻧﻢ ﺑﺎرون ﺗﻮ ﺧﻴﺎﺑﻮن ﺧﻴﺲ

‫ﻳﺎد ﺗﻮ ﻫﺮ ﺗﻨﮓ ﻏﺮوب ﺗﻮ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﻣﻲﻛﻮﺑﻪ

‫ﺳـﻬـﻢ ﻣﻦ از ﺑـﺎ ﺗﻮ ﺑـﻮدن ﻏﻢ ﺗﻠﺦ ﻏـﺮوﺑﻪ

‫ﻏﺮوب ﻫﻤﻴﺸﻪ واﺳﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﻮﻧﻲ از ﺗﻮ ﺑﻮده

‫ﺑﺮام ﻳـﻪ ﻳـﺎدﮔﺎرﻳﻪ ﺟﺰ اون ﭼـﻴﺰي ﻧﻤﻮﻧﺪه

‫ﺗﻮ ذﻫﻦ ﻛﻮﭼﻪﻫﺎي آﺷﻨﺎﻳﻲ

‫ﭘﺮ ﺷﺪه از ﭘﺎﻳـﻴﺰ ﺗﻦ ﻃﻼﺋﻲ

‫ﺗـﻮ ﻧـﻴﺴﺘﻲ و وﺟـﻮدﻣﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ

‫ﺷﺎﺧﻪي ﺧﺸﻚ ﭘﻴﭽﻚ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ

‫ﻳﺎد ﺗﻮ ﻫﺮ ﺗﻨﮓ ﻏﺮوب ﺗﻮ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﻣﻲﻛﻮﺑﻪ

‫ﺳـﻬـﻢ ﻣﻦ از ﺑـﺎ ﺗﻮ ﺑـﻮدن ﻏﻢ ﺗﻠﺦ ﻏـﺮوﺑﻪ

‫ﻏﺮوب ﻫﻤﻴﺸﻪ واﺳﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﻮﻧﻲ از ﺗﻮ ﺑﻮده

‫ﺑﺮام ﻳـﻪ ﻳـﺎدﮔﺎرﻳﻪ ﺟﺰ اون ﭼـﻴﺰي ﻧﻤﻮﻧﺪه

‫ﻳﺎد ﺗﻮ ﻫﺮ ﺗﻨﮓ ﻏﺮوب ﺗﻮ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﻣﻲﻛﻮﺑﻪ

‫ﺳـﻬـﻢ ﻣﻦ از ﺑـﺎ ﺗﻮ ﺑـﻮدن ﻏﻢ ﺗﻠﺦ ﻏـﺮوﺑﻪ

‫ﻏﺮوب ﻫﻤﻴﺸﻪ واﺳﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﻮﻧﻲ از ﺗﻮ ﺑﻮده

‫ﺑﺮام ﻳـﻪ ﻳـﺎدﮔﺎرﻳﻪ ﺟﺰ اون ﭼـﻴﺰي ﻧﻤﻮﻧﺪه

‫ﻳﺎد ﺗﻮ ﻫﺮ ﺗﻨﮓ ﻏﺮوب ﺗﻮ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﻣﻲﻛﻮﺑﻪ

‫ﺳـﻬـﻢ ﻣﻦ از ﺑـﺎ ﺗﻮ ﺑـﻮدن ﻏﻢ ﺗﻠﺦ ﻏـﺮوﺑﻪ

‫ﻏﺮوب ﻫﻤﻴﺸﻪ واﺳﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﻮﻧﻲ از ﺗﻮ ﺑﻮده

‫ﺑﺮام ﻳـﻪ ﻳـﺎدﮔﺎرﻳﻪ ﺟﺰ اون ﭼـﻴﺰي ﻧﻤﻮﻧﺪه

نميدانم
كدام پل
در كجاي جهان
شكستــه اسـت
كه هيــچ‏ كس به خانه‌ اش نمي‌رسد...

گروس عبدالملكيان

دل من يه روز به دريا زد و رفت
پشت پا به رسم دنيا زد و رفت
پاشنه ي كفش فرارو ور كشيد
آستين همتو بالا زد و رفت

يه دفعه بچه شد و تنگ غروب
سنگ توي شيشۀ فردا زد و رفت
حيووني تازگي آدم شده بود
به سرش هواي حوٌا زد و رفت...

محمدعلي بهمني
براي دانلود

نميدانم…
در خواب ِ مرگم هم
در برزخ ِ رويايم
هستي…
آيا…؟

كرشمه - ارديبهشت 90