شعر

سيد علي صالحي

يك بار گفته بودم ....

پاييز دير مي ايد و زود ميرود
مثل خيال تو نيست كه زود مي ايد و دير ميرود....

اما بايد بگويم
من
پاييزي را ديدم كه دير آمد و دير رفت...
من خيالي را فهميدم كه نيامد .. نرفت

مشكل از پاييز بود يا خيال ِتو..
و يا من...
روزهاست كه ديگر به هيچ مشكلي فكر نمي كنم...

دلنوشته ها..
م.ب(اذر-90)

كاش مانند كودكي
از سقف اتاق مادربزرگ
دوچرخه اي چكه ميكرد
تا
باقي عمر را
همچون كودكي
روي آن سپري كنم.

كيكاووس ياكيده
بانو و آخرين كولي سايه فروش

روزي ما دوباره كبوترهايمان را پيدا خواهيم كرد
و مهرباني دست زيبايي را خواهد گرفت.

روزي كه كمترين سرود
بوسه است
و هر انسان
براي هر انسان برادري است.

روزي كه ديگر درهاي خانه شان را نميبندند
قفل؛
افسانه اي است
و قلب؛
براي زندگي بس است.

روزي كه معناي هر سخن دوست داشتن ست
تا تو بخاطر آخرين حرف دنبال سخن نگردي...

روزي كه آهنگ هر حرف زندگي است
تا من به خاطر آخرين شعر،
رنج جست و جوي قافيه نبرم ...

روزي كه هر لب ترانه اي است
تا كمترين سرود بوسه باشد.

روزي كه تو بيايي،
براي هميشه بيايي 
و مهرباني با زيبايي يكسان شود .

روزي كه ما
دوباره براي كبوترهايمان دانه بريزيم...
و من آن روز را انتظار مي‏كشم؛
حتي روزي كه ديگر نباشم!

پ.ن: بيست و يك آذر، سالروز تولد احمدشاملو، شاعر اين شعر، بود؛ شعر حس خوبي دارد برايم و توصيه ميكنم، كامل بخوانيدش...‏
البته اين تصوير هم ميتواند كنار اين شعر بنشيند، كه گمانم يك بار كاتب توي گودر همراه هم كرده بودشان. به هرحال، آن دخترك، بسي دوست داشتني ست برايم.‏

و روزي
همۀ جهان و آدم هايش
از چشم ات ميافتند
به يك باره
چونان برگ زردي پاييزي
كه مي افتد از شاخه!‏

دلنوشته ها

بي ربط: از درخت افتاد؛ راست... در دستم...
  ياد اين ميافتم كه: از چشمم افتادي... راست... در دلم...

كودكي؛
چيزي مثل بادبادك رها شده از نخ بود،
آنقدر بالا رفت
تا گم شد!

يحيي صفاريان

نمازم را قضا كرده، تماشا كردنت اي ماه
بماند بين ما اين رازها، بيني و بين الله!

براي من نگاه تو، فقط مانند آن لحظه است
همان لحظه كه بيتي ناگهاني مي رسد از راه

...و شايد من سر از كاخ عزيزي در مي آوردم
اگر تشخيص مي دادم چو يوسف راه را از چاه

سيد حميدرضا برقعي