شعر

اين چرخ فلك كه ما در او حيرانيم

فانوس خيال از او مثالي دانيم

 خورشيد چراغ دان و عالم فانوس

 ما چون صوريم كاندر آن حيرانيم ...

 خيام

نگران من نباش!

بهتر از اين نمي شوم،

ديگر هيچ وقت بهتر از اين نمي شوم...

ليلا كرد بچه

(بار ديگر) در «صور» دميده مى‏شود،
ناگهان آنها از قبرها،
شتابان به سوى پروردگارشان مى‏روند! (51)
مى‏گويند: «اى واى بر ما! چه كسى ما را از خوابگاهمان برانگيخت؟!
(آرى) اين همان است كه خداوند رحمان وعده داده، و فرستادگان (او) راست گفتند!» (52)
صيحه واحدى بيش نيست،
(فريادى عظيم برمى‏خيزد)
ناگهان همگى نزد ما احضار مى‏شوند! (53)
(و به آنها گفته مى‏شود:)
امروز به هيچ كس ذره‏ اى ستم نمى‏شود،
‏ و جز آنچه را عمل مى‏كرديد جزا داده نمى‏شويد! (54)

سوره ي يس

*فريادي عظيم...صيحه اي واحد...مايي كه خوابيم ...و هجوم ِ بيداري....

دير زماني ست كه چشم گذاشته ام،
آنقدر كه؛ بازي را از ياد برده ام!
بگذار ببينم؛
تو، بايد مرا پيدا كني؟ يا من، تو را؟!‏

بارونو دوست دارم هنوز
بدون چتر و سرپناه
وقتي كه حرفاي دلم
جا ميگيرند توي يه آه

شونه به شونه ميرفتيم
من و تو تو جشن بارون
حالا تو نيستي و خيسه
چشماي من و خيابون

مرداد داغ دست تو

بارونو دوست داشتي يه روز
عزيز هم پرسه ي من
بيا دوباره پا به پام
تو كوچه ها قدم بزن

شونه به شونه ميرفتيم
من و تو تو جشن بارونحالا تو نيستي و خيسه
چشماي من و خيابون

                         ترانه سرا: يغما گلرويي
                  گوش كنيد و دانلود كنيد (خواننده:سياوش قميشي)

و فكر كن كه چه تنهاست،
اگر كه ماهي كوچك؛
دچار آبي درياي بي‏‏كران باشد...

سهراب سپهري

پ.ن: اين تيكه شعر سهراب رو ميخونم، اين عكس رو ميبينم و داستان "ماهي سياه كوچولو"ي صمد از ذهنم ميگذره...

من نوشت: و من ماهي كوچك غمگيني را ميشناسم؛
               كه در اقيانوس ها مسكن دارد؛
               و تنهايي اش را آنجا نيز دارد...

من مانده ام تنهاي تنها...
من مانده ام غمگين و تنها
من مانده ام تنها، ميان سيلِ غم ها...
                                               در شهر بي شهرياران...

با سينه اي لبريز از حجم دلتنگي؛
با اشك و آه و حسرت؛
بنشسته در شبي تلخ...

جامانده ام من...

بنگر كه چه سان تنها و بي فردا شده ام
بنگر كه چه سان در خود شكسته و خسته ام
                                                             بنگر مرا...