شعر

 تا جاده به زخم رفتن آراست مرا
يك سينه تپش نفس نفس كاست مرا
اين بود تمام ماجراي من و او
مي خواستمش ولي نمي خواست مرا

ايرج زبردست

لينك اهنگ درحال پخش بلاگ براي شنيدن اواز از ايرج بسطامي (+)
تصوير واهنگ و شعر بر گرفته از  اينجا...

تو رفته‌اي و راه‌ها را برف پوشانده است،‏

نگين آذر

آرام و صبور و بي صدا؛ ماهيها
دلتنگِ حصارِ تُنگ‏ها؛ ماهيها

با خاطره مبهم دريا دلخوش
در جاري اشك خود رها؛ ماهيها...

دكتر محمدرضا تركي

از سجده و لذت عبادت گفتي؟
يا آيه‌اي از صبح قيامت گفتي؟

برگ از پي برگ بر زمين ريخته است
اي باد چه در گوش طبيعت گفتي؟

ميلاد عرفان‌پور

اخوان ثالث

روزها فكر من اين است و همه شب سخنم
كه چرا غافل از احوالِ دل خويشتنم؟

اي خوش آن روز كه پرواز كنم تا بر دوست
به هواي سر كويش پر و بالي بزنم

روزها فكر من اين است و همه شب سخنم
كه چرا غافل از احوال دل خويشتنم؟

از كجا آمده ام؟ آمدنم بهر چه بود؟
به كجا مي روم آخر ننمايي وطنم

مانده ام سخت عجب كز چه سبب ساخت مرا
يا چه بوده است مراد وي از اين ساختنم

نه به خود آمدم اين جا كه به خود باز روم
آن كه آورد مرا باز برد در وطنم

مرغ باغ ملكوتم نيم از عالم خاك
چند روزي قفسي ساخته اند از بدنم

مولانا

پ.ن۱: كلا پرواز حس خوبي ئه و به شدت برايم دوست داشتني... قبلاً هم با همين تصوير، اينجا بهش اشاره كردم...

پ.ن۲: آهنگ شعر را با صداي حسام الدين سراج، از اينجا،
با صداي مقداد شاه حسيني كه تيتراژ سريال "روز حسرت" بوده، از اينجا،
و با صداي شهره معاونيان از آلبوم "شورا و مولانا" از اينجا بشنويد.

توي پاييز مجاور
وسطاي ماه آذر
شد قرارمون كه با هم
بزنيم به سيم آخر...

پ.ن: رونوشت به فاطيما و باقي دوستان آذري، براي آغاز آذر  :)
البته اين عكس رو دوست تر داشتم كه روش نقش داشت و اونجوري دوست نداشتم بيارم. اينم خوبه و دوست دارم، اما رنگش يه جوري زيادي سرخ ئه. اينم هست كه با وجودي كه به شعر مياد به نظرم، اما چندان به دلم ننشست.

پرنده آمد و گشتي زد و به شاخه نشست
سكوت باغ پر از نغمه شد ز خواندن او
پرنده پر زد و رفت
تو را به ياد من آورد
ونغمه هاي تو
را
به خانه آمدن و لحظه هاي در زدنت
به هر دري كه رسيدي در دگر زدنت
چو دختران نسيم
به گام نرم رسيدن ميان خانه ي ما
به هر اطاق و به هر كنج خانه سر زدنت
ميان گلدانها
گلي ز شاخه ربودن به زلف برزدنت
سپس به نغمه گري بوسه هاي خاطره ساز
به گونه و لب من تا دم
سحر زدنت
دوباره نغمه زنان به وقت صبح
چو مرغان ز خانه پر زدنت

مهدي سهيلي

من به آمار زمين مشكوكم
اگر اين شهر پر از آدم هاست
پس چرا اين همه دل ها تنهاست؟!