باران كه مي بارد
تمام كوچه هاي شهر
پر از فرياد من است
كه مي گويم
من تنها نيستم
تنها، منتظرم
تنها..

پ.ن: رونوشت به دوستان تك نفره كه نسبت به آيتم دونفره بودن زير باران، موضع گرفته بودن ;)
ضمنا اين عكس ها رو هم ميتونيد ببينيد، بي ربط نيست. اين و اين و اين و اين
لازم به ذكر هم هست كه همين عكس من رو ياد شعر مژگان عباسلو هم ميندازه كه:
باران/ يا دوش آب/ چه فرقي ميكند؟!/ وقتي عاشقي زير هيچ كدام آواز نخواند!