شعر

تو چراغ آفتابي، گل آفتابگردان!
نكند به ما نتابي، گل آفتابگردان!

گل آفتاب ما را، لب كوه سر بريدند
نكند هنوز خوابي،  گل آفتابگردان؟

نه گلي فقط، كه نوري، نه كه نور، بوي باران
تو صداي پاي آبي، گل آفتابگردان!

نفس بهار دستت، من و روزگار مستت
قدح پر از شرابي، گل آفتابگردان!

نه گلي نه آفتابي، من و اين هواي ابري
نكند به ما نتابي، گل آفتابگردان؟

تو بتاب و گل بيفشان، "سر آن ندارد امشب
كه بر آيد آفتابي"، گل آفتابگردان!

سعيد بيابانكي
از كتاب "نامه هاي كوفي"

* مكش انتظار ديگر، گل آفتابگردان / كه سپيده خورده خنجر، گل آفتابگردان.......خسرو احتشامي

موجيم و وصل ما، از خود بريدن است
ساحل بهانه اي است، رفتن رسيدن است

تا شعله در سريم، پروانه اخگريم
شمعيم و اشك ما،در خود چكيدن است

 ما مرغ بي پريم، از فوج ديگريم
پرواز بال ما، در خون تپيدن است

 پر مي كشيم و بال، بر پرده ي خيال
اعجاز ذوق ما، در پر كشيدن است 

 ما هيچ نيستيم، جز سايه اي ز خويش
آيين آينه ، خود را نديدن است

 گفتي مرا بخوان، خوانديم و خامشي
پاسخ همين تو را، تنها شنيدن است

 بي درد و بي غم است، چيدن رسيده را
خاميم و درد ما، از كال چيدن است

اولين روز دبستان بازگرد
كودكي ها، شاد و خندان باز گرد

باز گرد اي خاطرات كودكي
بر سوار اسب هاي چوبكي

خاطرات كودكي زيباترند
يادگاران كهن مانا ترند

درسهاي سال اول ساده بود
آب را بابا به سارا داده بود

....

اي دبستاني ترين احساس من
بازگرد؛ اين مشق ها را خط بزن

محمد علي حريري جهرمي

شعر كامل (+)

دلتنگي
خوشه انگور سياه است
لگدكوبش كن
لگدكوبش كن
بگذار ساعتي
سربسته بماند
مستت مي‏‏كند اندوه

من عاشقي بلد نبودم!

من حتي عاقلي هم بلد نيستم!

در مسابقه برگ پاييز ي و جوي گذران آب

هر عاشقي ميفهمد

كه برنده مسابقه برگ است

كه يك جاي سرنوشت گير كرده است!

وهر عاقلي ميداند

تمام عمر رانبايست به انتظار يك روز رسيدن برگ ماند!

من نه عاقلي بلد بودم و نه عاشقي!

مهر 91

م.ب

دلنوشته ها..

يار دبستاني من! با من و همراه مني
چوب الف بر سر ما، بغضِ من و آهِ مني

حك شده اسمِ من و تو؛ رو تنِ اين تخته سياه
تركه ي بيداد و ستم؛ مونده هنوز رو تنِ ما

دشت بي فرهنگي ما؛ هرزه تموم علف هاش
خوب اگه خوب، بد اگه بد، مرده دل‏‏هاي آدم‏هاش

دستِ من و تو بايد اين پرده ها رو پاره كنه
كي مي تونه جز من و تو؛ درد ما رو چاره كنه؟

يـــار دبستانيِ من...

پ.ن 1: ترانه را "منصور تهراني" سروده و جمشيد جم و فريدون فروغي هم جدا جدا خوانده اندش.

پ.ن2: آهنگش براي هركدام مان، يك خاطره خاص دارد و برا بعضي مان حتي؛ خاطرات مشترك! يادم هست بچه تر كه بوديم، برادر بزرگترمان، اولين بار برايمان گذاشت و حفظ كرديم و در ماشين ميخوانديم، بعدتر، زمان هايي هم آمد كه با بغض و گريه خوانديمش... دلم ميخواست براي اول مهر بياورمش اينجا كه سر موعد نشد؛ اما براي مهر بيايد، بد نيست.

پ.ن3: اين تصوير و اين تصوير را هم مناسب ديدم؛ اما توي سرچ تصاوير، اين را يافتم و خب گويا براي همين آهنگ تنظيم شده، متأسفانه چون تصوير را سيو كرده بودم، لينك وبلاگي كه اين تصوير را آورده بود، ندارم و البته يادم هست بيشتر از يكجا استفاده شده بود و براي يافتن نفر اول، بايد دقت بيشتري ميشد.

گناهي ندارد اين زن
اگر هنوز چشم انتظار فرزندش نشسته
هرچه نباشد، پشت سر مسافرش آب ريخته بود.‏

دلنوشته ها
(نجوا رستگار)

پ.ن: عنوان برگرفته از اين شعر مژگان عباسلو.

ت.ن: گمانم چيزي از كسي، جايي خوانده بودم و در ذهنم مانده بود و با ديدن اين تصوير، به اين شكل در ذهنم نشست. گذاشته بودم براي هفته دفاع مقدس، بياورمش اينجا. البته كه تصاوير از مادران شهداي خودمان، شايد مناسب تر بود، اما با ديدن اين تصوير اين نوشتار آمد در ذهنم، براي همين با همين اينجا همراهش كردم و در جاي ديگري، با تصاوير مادران شهداي خودمان.

+ آنچه در ذهنم، نصفه نيمه، مانده بود، اين بود:
حق دارند اين چشم ها/ اگر هنوز هم/ خيره مي شوند به دوردست ها/ اين ها پشت سر مسافرشان آب ريخته اند...