از كنارمان رفتي، از يادمان كه نه!‏

هنوز زود است باور نبودن ت

              بگذار در خيال خوش خودم، چشم انتظارمان به در نشسته باشي و

                                      من دلتنگ ت كه شدم

                     سراغ از كوچه هاي كودكي و حياط خانه و شوق جمعه ها را خواهم گرفت

                                             و قول بده

               باز هم دانه هاي تسبيح ت را نذر آرزوهايم كني

                                                        و دلواپسم بماني...

دلنوشتۀ اقوام يكي از دوستان
عكس هم تزئيني ست
نوشته در لينك زن

+ دوشنبه ها، خانه مادربزرگ، مجلس روضه برقرار بود... حالا، سينه زن محله ديگر ست... روحش شاد...