خانه زاد كربلايم خانه ات آباد باد!

من و جدا شدن از كوي تو خدا نكند

خدا هر آنچه كند از توام جدا نكند

صفاي دل توئي و دل زهر چه داشت صفا

صفا ندارد اگر با غمت صفا نكند

جواب ناله دلهاي خسته بر لب تو است

كه را صدا كند آن كو تو را صدا نكند

هزار مرتبه حيف از نماز مرده بر او

كه زنده ماند و جان در رهت فدا نكند

رضا مباد خدا از كسي كه در همه عمر

تو را به قطره اشكي زخود رضا نكند

رهايي همه عالم بود به دست كسي

كه هر چه بر سرش آيد تو را رها نكند

كشيدم از دو جهان آستين كه دولت عشق

مرا به جز در اين آستان گدا نكند

كسي كه خاتم خود را دهد به دشمن خود

چگونه از كرم خود نگه به ما نكند

گذشت عمر و اجل پر زند به دور سرم

بميرم و نروم كربلا خدا نكند

تو درد داده اي و تو طبيب درد مني

به جز تو درد مرا هيچكس دوا نكند

هزار مرتبه «ميثم» اگر رود سردار

به جز علي و به جز آل را ثنا نكند

شاعر: غلامرضا سازگار

+عنوان از علي اكبر لطيفيان :

 خانه زاد كربلايم خانه ات آباد باد!

خانه ام آباد شد، غم را به من دادى حسين